System grzewczy zastosowany w obiekcie o danym przeznaczeniu powinien zapewnić odpowiedni  komfort cieplny osobom w nim przebywającym. Minimalna temperatura została jasno określona w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej i przewiduje m.in.: że temperatura w pomieszczeniach, gdzie wykonywana jest lekka praca fizyczna i w pomieszczeniach biurowych, nie może być niższa niż 18°C.

Docelowa temperatura może być jednak wyższa, w zależności od oczekiwań inwestora, niezależnie od zewnętrznych warunków termicznych. Podstawą do wyznaczenia optymalnej ilości aparatów grzewczo-wentylacyjnych, które mają być zastosowane w danym obiekcie, jest wyznaczenie zapotrzebowania na ciepło i określenie jego przeznaczenia. W skład bilansu cieplnego budynku wchodzi wyznaczenie strat ciepła przez przegrody budowlane, drzwi, bramy wjazdowe oraz uwzględnienie wewnętrznych zysków ciepła, które mogą pochodzić np. od pracujących maszyn, urządzeń biurowych, oświetlenia i osób przebywających w pomieszczeniu ect.

Znając zapotrzebowanie na ciepło, można posłużyć się normą PN-83/B-03430/Az3:2000 [¹], która pomaga w określeniu ilości nagrzewnic. Norma określa prędkość przepływającego powietrza, która zawiera się w  przedziale 0,2-0,5m/s dla takich obiektów jak: hale produkcyjne, warsztaty, obiekty sportowe, aule wystawowe, sklepy, hipermarkety, hurtownie, obiekty sakralne, obiekty hodowlane ect. Z wieloletniego doświadczenia VTS wynika, iż przebywanie osób w strefie nieprzekraczającej 0,35m/s prędkości przepływającego powietrza jest najbardziej komfortowe.

W pomieszczeniach o przeznaczeniu np. magazynowym lub ogrodniczym warunek utrzymania dozwolonej prędkości powietrza i minimalnej temperatury nie musi być spełniany. W tych pomieszczeniach dobór zależy głównie od temperatury w jakiej powinien być składowany i przechowywany towar.

Kolejną ważną rzeczą w doborze urządzeń jest określenie temperatury źródła ciepła, która wpływa na intensywność wychładzania się wymiennika dla danego wydatku powietrza, czyli moc oddawaną przez nagrzewnicę. Aparaty grzewczo-wentylacyjne współpracują z dowolnymi kotłami, które mogą być kondensacyjne lub nie, opalane paliwem stałym, ciekłym bądź gazowym. Innym źródłem ciepła mogą być pompy ciepła lub czynnik grzewczy dostarczany przez miejski system ciepłowniczy.

Uwzględniając geometrię i warunki architektoniczne pomieszczenia oraz znając parametry określone powyżej, można przystąpić do doboru ilości urządzeń. Liczba urządzeń powinna być taka, aby ilość oddawanego przez nie ciepła na danym biegu pracy, pokrywała określone zapotrzebowanie oraz aby strumień ciepłego powietrza został rozprowadzony w całym pomieszczeniu w jak najbardziej równomierny sposób. Sugeruje się przy tym, aby w niektórych przypadkach dla lepszego rozkładu temperatury, zastosować  dwa urządzenia o mniejszej mocy grzewczej (np. 2szt. Volcano VR1) zamiast jednego mocniejszego (Volcano VR2), co zniweluje możliwość występowania tzw. „zimnych stref”.

Przy planowaniu rozmieszczenia urządzeń, pamiętać należy o zasięgach strumienia powietrza przy określonych jego wydatkach. Montaż może odbywać się na różne sposoby:

- w pozycji poziomej (ściennie),
- w pozycji pionowej (podstropowo).
- w pozycji mieszanej poziomej (ściennie) i pionowej (podstropowo).

System grzewczy oparty na wymuszonej cyrkulacji powietrza jest niezwykle skuteczny i ekonomiczny, co dzięki odpowiednio dobranym nagrzewnicom, jest w stanie bardzo szybko doprowadzić do żądanej temperatury, a następnie ją utrzymywać.

LITERATURA:

[¹] PN-83/B-03430 Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania – wraz ze zmianą PN-83/B-03430/Az3:2000
Dokumentacje i materiały własne  firmy VTS
Recknagel, Sprenger, Schramek : „Ogrzewnictwo, Klimatyzacja, Ciepła Woda, Chłodnictwo”, Wyd. OMNI SCALA, Wrocław 2008